Staatsinrichting in Afrika : import of eigen kweek?

Ondanks economische hervormingen sinds circa 1980 en politieke sinds 1989/1990 lijden vele Afrikaanse landen nog steeds aan wanbeheer van de overheidssector. Vaak krijgt de koloniale geschiedenis, met kunstmatige grenzen en overdracht van staatsinstellingen, de schuld van uitblijven van "goed bestuur". De notie van een Afrikaanse Renaissance gaat uit van de gedachte van wedergeboorte van Afrikaanse waarden om het continent nieuw leven te geven. Dit opstel houdt dit denkbeeld van onderdrukking van een authentieke Afrikaanse staatsinrichting kritisch tegen het licht. Juist bestudering van de koloniale geschiedenis leert dat het koloniaal bestuur vaak inheemse regeringsvormen gebruikte. Er kwam wel politieke schaalvergroting, maar geënt op lokale samenlevingen. Politieke systemen van inheemse origine zijn speelveld van de informele of schaduwpolitiek die de huidige politiek in Afrika voor een groot deel bepaalt. Maar er bestaat geen wezenlijk of werkelijk, tijdloos, Afrika. Dit hardnekkig geloof in Afrikaanse authenticiteit is in feite een Westers cliché, dat veronderstelt dat Afrika een geschiedenis heeft met weinig betekenis. Westerse clichés als Afrikaanse identiteit en authenticiteit kwamen ook Afrikaanse machthebbers soms goed uit. Er zijn geen politieke systemen die authentiek Afrikaans zijn, maar er zijn wel systemen die een geschiedenis in Afrika hebben. Noten, samenv. in het Engels (p. 324)